Interview met Astrid Rijff

Astrid Rijff wordt geboren in 1960 te Roden (DR) als jongste van een muzikaal gezin van negen kinderen. Op zesjarige leeftijd begint ze met vioollessen.Op haar veertiende verhuist ze naar Groningen waar ze haar havo-diploma haalt. Ze gaat viool en klassieke zang studeren op het Conservatorium in Groningen. Via allerlei omwegen belandt ze uiteindelijk in het theater. Al snel staat ze zelf op de planken. Ze speelt in diverse theaterproducties, zowel op professioneel als op semi-professioneel niveau. Ook speelt ze in een aantal videoproducties en films, o.a. voor de NCRV. Bij de lokale televisie, Omroep Organisatie Groningen, krijgt ze haar eigen kunst- en cultuurprogramma, 'Het Uur van Apollo'. Een programma vanuit de foyer van de Oosterpoort met gasten uit binnen- en buitenland uit allerlei kunstdisciplines, liveoptredens en publiek.

Door haar hele leven heen loopt het schrijven als een rode draad. Ze begint al zelfverzonnen verhalen te vertellen aan haar vriendjes en vriendinnetjes als ze nog niet kan schrijven. Op de basisschool wint ze menig schrijfwedstrijd. Op de middelbare school schrijft ze elke maand een kort verhaal in de schoolkrant. Op het conservatorium neemt ze, samen met een vriendin, de redactie van de schoolkrant over en schrijft artikelen over muziek. In de jaren dat ze met theater bezig is, komt het schrijven op de achtergrond. Daar komt verandering in als ze in 1999 bevalt van een zoon en zich richt op het moederschap.


In 2003 stuurt ze een column over het moederschap naar een site voor thuisblijfmoeders. Hij wordt geplaatst en vanaf dat moment schrijft ze drie jaar lang elke maand een column voor deze site. Ook begint ze haar eigen weblog. Er worden columns geplaatst in de bladen Groter Groeien, J/M Magazine, de Esta en De Pers. Hanneke Groenteman plaatst eveneens regelmatig iets van haar op haar weblog. Ze heeft dan het onderwerp moederschap al lang verlaten en schrijft over van alles en nog wat. Uiteindelijk leidt dat tot het boek 'Astales, het leven bekeken'. Een verzameling columns en gedichten die ze tussen 2003 en 2007 heeft geschreven. In februari verschijnt haar eerste roman 'Snaren'. (Bron: http://astrid-rijff.webs.com/)
Banger Sisters wilde graag nog meer over Astrid weten en benaderde haar voor een interview.


Ik neem aan dat het verhaal (deels) autobiografisch is. De vraag is dan natuurlijk welk personage op je eigen leven gebaseerd is, Sarah, Hannelore of Neeltje ?
Het is inderdaad gebaseerd op autobiografische gegevens. Op basis van mijn herinneringen en mijn dagboeken heb ik een verhaal geschreven waarin Sarah mijn rol speelt. Het is gaandeweg helemaal het verhaal van Sarah en Ole geworden. Ik herken mezelf er weliswaar in maar als ik het zelf lees heb ik niet meer het gevoel dat het over míj gaat.

Ik las op je website dat je bent begonnen als actrice. Acteer je nog steeds?Ja, maar het staat wel op een heel laag pitje. Ik heb vorig jaar nog een zware rol gespeeld en daarmee in diverse theaters gestaan. Daarna was ik het een beetje moe, die lappen tekst leren, je overgeven aan je personage. Voorlopig doe ik alleen nog 'De Vloer op', gebaseerd op het televisieprogramma waarin acteurs van te voren niet weten wat ze moeten spelen. Je krijgt een korte situatieschets en gaat dan letterlijk de vloer op om de scène te spelen. Ik héb er tijdens het schrijven wel veel aan dat ik acteer. Want voor de personages in je verhaal moet je je ook kunnen inleven. Je voorstellen hoe iemand loopt, zit, praat, hoe hij in elkaar steekt en de dingen doet zoals hij ze doet. Ik ben dat vanuit het acteren naturlijk gewend en heb twintig jaar ervaring.



Je hebt zelf op het conservatorium gezeten, je acteert, je schrijft. Wat heeft je absolute voorkeur?
Dat is een lastige vraag. Elke discipline heeft zijn eigen charme. Muziek maken is fantastisch. Klanken tot een harmonisch geheel brengen in een orkest, een koor of een klein ensemble, verhalen vertellen via een lied en daarmee mensen raken, ontroeren. Ja, dat is natuurlijk prachtig en daar heb ik ook heel erg van genoten. En ik vind het heerlijk om even een kwartiertje viool te spelen, gewoon voor mezelf. Acteren doet weer een beroep op heel iets anders en geeft een andere voldoening. Het repetitieproces is een inspirerende periode waarin je samen zoekt naar de juiste toon, de juiste vorm. Je moet wennen aan elkaar, aan het personage dat je speelt en dan, heel langzamerhand begint er iets te ontstaan. Een nieuwe wereld waarin je een ander bent en toch ook jezelf. En dan is er nog de spanning van het spelen voor publiek, dat ook altijd weer verschillend reageert. Het is een magische wereld waarin je zo'n anderhalf uur rondloopt en die zich ontlaadt in het applaus aan het eind. Wat dat betreft is schrijven een eenzame bezigheid. Je moet jezelf er elke dag weer toe zetten, je moet putten uit je eigen fantasie. Je bent je eigen inspirator. Er is niemand die voor je applaudisseert, er is hoogstens een proeflezer of twee die je complimenteert op die ene mooie passage of die ene mooie zin. Haha! En toch, ik schrijf mijn hele leven al. Ik móet eenvoudigweg schrijven. Er zijn altijd personages in mijn hoofd, of scènes of zinnen. En dat moet er allemaal uit. En het aardige is; je kunt het overal doen, schrijven in je hoofd of in een klein boekje.
Maar het is niet echt een antwoord op jouw vraag hè? Haha! Ik kom er niet uit. Ik denk dat ik op dit moment het liefste schrijf. Laten we het daar maar op houden.

Je bent ontzettend veelzijdig. Is er naast het musiceren, acteren, schrijven nog iets waar je goed in bent?
Mezelf verkopen, haha! Dat is een grapje natuurlijk, maar ik hoor van collega-schrijvers wel vaak dat ze bewondering hebben voor de manier waarop ik mezelf de afgelopen tijd heb gepromoot. Verder fotografeer ik erg graag en daar zit soms wel eens een hele mooie foto tussen.

Is er ook iets wat je wel graag zou willen, maar helaas niet kunt?
Oh ja, ik zou dolgraag heel goed piano spelen. Ik kan het wel een beetje, maar het stelt niks voor. En cello, zou ik ook graag kunnen spelen. Dat vind ik zo'n prachtig, melancholisch instrument. En ik droom er ook wel eens van een groot symfonieorkest te dirigeren. Ach, er moet in het leven altijd iets te dromen blijven..

Ben je er zelf altijd al van overtuigd geweest dat je goed bent in het schrijven? Met andere woorden: was je je bewust van je talent?Overtuigd ben ik nooit. Ik denk heel vaak: 'Mens, hou er toch mee op. Je kúnt het niet!' Maar als je dan weer met een verhaal wordt opgenomen in een bundel, of je krijgt een mooie reactie van een lezer... Ik word in december vijftig, maar ik ben soms nog zo onzeker als een puber, wat het schrijven betreft. Ik heb veel behoefte aan feedback. Dus overtuigd van mijn talent... Nou, nee!

Hoe combineer je het schrijven met de zorg voor kinderen (toch ook een fulltime baan)?
Ik ben moeder en ik zorg voor het huishouden. Dat is wat het schrijven betreft soms een beetje schipperen. Als ik de discipline kan opbrengen, dan schrijf ik elke morgen van negen tot twaalf. Zo heb ik het met Snaren gedaan en zo zou ik het nu weer moeten doen. Die tijd is dan gewoon voor mij en dat kán ook want iedereen is hier dan de deur uit, ik heb de honden uitgelaten en het is een kwestie van een kop koffie zetten en gaan zitten. Dat het nu nog niet zo gaat heeft te maken met het feit dat ik wat aan het worstelen ben met mijn volgende roman.

Als schrijfster zul je ook graag lezen. Van welke schrijver/schrijfster word jij nou blij?
Ik heb niet echt een favoriet. Zoveel schrijvers, zoveel stijlen. Ik hou van Hella Haasse, maar ook van Adriaan van Dis. Ik heb Judith Visser ontdekt, maar ook Saskia Noort. Ik hou van Russische klassiekers, van Franse en Engelse schrijvers. Er is gewoon teveel. Ik heb wel bijna alles van Godfried Bomans. Die heeft mij lang vergezeld op lange treinreizen en veel doen lachen. Maar mijn favoriete schrijver? Nee, er ís geen favoriete schrijver.

Welk boek ligt er nu op je nachtkastje?
Vaslav van Arthur Japin. Dat is ook een schrijver waar ik helemaal in weg kan zakken. Die man heeft een stijl die me erg aanspreekt.

Ben je momenteel bezig met een nieuw boek en zo ja, kun je een tipje van de sluier oplichten?
Ik ben wel bezig, ja, maar zoals ik eerder al zei, ik ben aan het worstelen. IK twijfel ineens erg over het onderwerp. Maar het geeft niet, ik kom er wel uit. In ieder geval wordt het een heel ander boek dan Snaren.

Wat wil je nog graag bereiken op het schrijversvlak? Wat is je ultieme droom?
Veel gelezen worden! Dat is toch waar je voor schrijft. Daarom hoop ik mijn volgende boek ook bij een reguliere uitgever onder te brengen. Dat maakt de PR tóch wat gemakkelijker. Maar goed, de rest moet je toch vooral zelf doen Een goed boek schrijven! Dat kan geen uitgever voor je doen natuurlijk. Het zou leuk zijn als ik er een aardige boterham mee kon verdienen, maar dat is slechts weinigen gegeven. Ja, de ultieme droom is natuurlijk een bestseller schrijven en daar dan een literaire prijs mee winnen!