vrijdag 8 oktober 2010

Vroeger was alles beter..


Ik ben niet zo van de moderne dingen. Ik heb natuurlijk wel een wasmachine en droger, want met drie kinderen én een man is alles op de hand wassen gewoon onbegonnen werk. De magnetron bleek erg handig voor kant-en-klaar maaltijden en de afwasmachine was een cadeautje van mijn moeder. Maar ik heb nog steeds mijn oude tv, die ik kreeg toen ik op kamers ging wonen. En toen was dat ding al derdehands. Ik moet er eerst heel hard op slaan, anders heb ik geen geluid en soms zit er er een rare groene gloed over het beeld. Maar hij doet het en ik ben er aan gehecht.

Ongeveer een jaar geleden werd mijn tv verbannen naar de slaapkamer en stond er opeens een HD Plasma mega-tv op het dressoir. Mijn man is namelijk wel van de moderne apparatuur en wilde ook weleens een voetbalwedstrijd in vol ornaat kijken. Er zitten twee afstandsbedieningen bij, één voor de tv en één voor de digitale ontvangst. Je moet dan eerst de tv op een bepaalde extension zetten en dan kun je met de tweede afstandbediening zappen. Het lijkt heel simpel, maar dat is het niet. Meestal gooi ik na tien minuten klooien de afstandsbedieningen in een hoek en verkas naar boven waar ik, na een flinke hengst op de tv te hebben gegeven, gewoon kan kijken wat ik wil.

Ik heb ook geen MP3-speler, I-pod of iets dergelijks. Ik heb een walkman. Echt waar, zo'n ding waar nog een cassettebandje in moet. Ik gebruik alleen de radio, maar toch. Laatst ging ik naar de Mediamarkt om een nieuw koptelefoontje te kopen. De puisterige puber die mij hielp keek eens schaapachtig naar mijn apparaatje, draaide het drie keer om en vroeg toen: "heeft u de slinger niet meegenomen". Ik was 'not amused'.

Mijn mobiele telefoon stamt nog uit de vorige eeuw, evenals de ringtone. Maar ik ben bereikbaar en daar gaat het toch om. De laatste tijd kijk ik wel stiekem naar een I-phone of BlackBerry, want onderweg online kunnen lijkt me dan wel weer handig. Heet dat geen wappen of swaffelen of zoiets? Maar wat is in godsnaam een apps of PDA ?

Was ik tot een jaar of twee geleden nog een prof in het reizen met het openbaar vervoer, vorige week stond ik mooi voor joker bij de metro in Amsterdam. Hebben ze in de korte tijd dat ik even niet met het ov reisde, besloten dat je tegenwoordig een ov-chipkaart nodig hebt!

Dat bracht me terug naar het jaar 1980, waarin men van losse kaartverkoop op de strippenkaart overging en ik en mijn nichtjes de slappe lach kregen van de verontwaardiging van mijn oma. Dezelfde oma die tot haar dood weigerde te pinnen, want 'dat kon nooit veilig zijn'. "Je moet wel een beetje met je tijd meegaan, oma," riepen we dan en mijn oma reageerde dan steevast met de woorden: "wacht maar tot je zelf oud bent".

Wie het laatst lacht, lacht het best en ik kan wel raden wie er nu op haar wolkje de slappe lach heeft.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten