Wat is jouw excuus? - Esther Jacobs (boekrecensie)

Esther Jacobs (1970) heeft geen baan, relatie, geld, pensioen, rijke familie of andere zekerheid. Toch reisde ze door meer dan honderd landen, zamelde miljoenen euro's in voor goede doelen, woont op een tropisch eiland en werkt slechts enkele maanden per jaar. Iedereen kent haar actie Coins for Care, waarmee ze rondom de invoering van de euro overgebleven buitenlandse muntjes inzamelde voor goede doelen. Daarna zette ze de vastgeroeste goededoelenwereld op zijn kop met haar roep om meer transparantie. Ze deed ook mee aan het realityprogramma Expeditie Robinson, waar ze werd weggepest van het onbewoonde eiland. Ondanks alle tegenslagen en tegenwerking bleef Esther glimlachen. Ze wist uiteindelijk de situatie naar haar hand te zetten en haar doelen te bereiken.

Open brief aan Peter van der Vorst

Beste Peter,

De laatste weken heb ik columns geschreven over het door jouw geproduceerde programma ‘Wie is Tatjana?’. De eerste twee afleveringen gaven genoeg stof om over te schrijven. Zo had je in aflevering één bedacht Tatjana als een ontevreden, verwend kreng neer te zetten. Wat een commotie bracht dat te weeg! Op Twitter gonste het van de verontwaardigde berichten; zo kenden wij Tatjana niet en bovenal: wij geloofden er niets van dat onze Tat zo’n secreet kon zijn! In de tweede aflevering was duidelijk voor een andere aanpak gekozen en zagen wij Tatjana zoals we haar kennen; lief, naief en een tikkeltje dom. En waren de heren in aflevering één nog goedwillende mannen, nu kregen we te maken met foute mannen en konden we ons vereenzelvigen met onze Diva, die zich in allerlei bochten moest wringen om niet ter plekke te worden aangerand. Het was smullen, die tweede aflevering en dan vooral van Willem Vat, de personificatie van de 'foute man'.
>
Maar toen ging het mis. In de derde aflevering waren de heren én Tatjana dodelijk saai. Hoewel je van haar gezicht kon aflezen dat ze het liefst de huizen én de heren een veeg uit de pan wilde geven, bleef Tatjana lief lachen en alles als ‘leuk’ en ‘schattig’ bestempelen. Met veel moeite kon ik er nog een artikel uit persen, maar de interesse van de lezer was weg en bleef weg. Tja, de uitzending was saai en dus was mijn column saai.

Maar wie A zegt, moet ook B zeggen, dus zat ik afgelopen vrijdag weer klaar met met mijn laptop. Maar wat gebeurt er? We zien Tatjana die zich de hele uitzending opstelt als een giechelend schoolmeisje. Een bijna 50-jarige vrouw die kirrend en chocolade-etend door het beeld dartelt. Die zich overduidelijk groen en geel ergert aan haar dates en haar afschuw over de zoveelste man-met-kinderen nauwelijks kan verhullen. “Dat dacht ik al”, zegt ze met een verwrongen blik, “deze heeft óók kinderen”. En je kunt je het gesprek met de moeder, vriendin en ex-minnaar/manager al voorstellen. “Hoe kunnen jullie nu steeds mannen met kleine huizen en kinderen voor me uitzoeken’, hoor je haar al tieren, “jullie horen toch te weten waar ik op val?”

Maar dat moet je er zelf bijdenken, want ze zegt het niet. Ze blijft glimlachen en zelfs wanneer ze wordt geconfronteerd met een mediageile glijer die zijn deelname aan het programma duidelijk gebruikt om zijn brillenwinkel en galery te promoten, zit ze de date gelaten uit. Achteraf wil ze haar gal wel spuwen, maar wij wachten op het moment dat ze ter plekke haar date van repliek dient. Of nog beter, dat ze halverwege de date gewoon zegt: “Hoor eens, je bent vast een fijne vent, maar dit wordt niks. Dus succes met je verdere zoektocht, ik ga lekker naar huis, in mijn joggingpak voor de tv hangen met een zak chips”.
Dát is wat de gemiddelde vrouw zou doen en dat is ook wat we van Tatjana verwachten.

Dus, beste Peter, ik stel voor dat je de laatste twee afleveringen Tatjana gewoon zichzelf laat zijn. Dat ze mag zeggen wat ze denkt en mag opstappen wanneer ze in het eerste halfuur al weet dat ze toch niet gelukkig zal worden in die doorzonwoning in Almere. En als ik je nog een advies mag geven: zoek jíj eens drie leuke kerels voor haar uit. Het is ondertussen wel duidelijk dat de selectiecommissie, bestaande uit mensen die haar goed zouden moeten kennen, voornamelijk mannen uitkiest waarvan zij zouden willen dat Tatjana erop valt. Maar oh, wat slaan ze de plank steeds mis! Tatjana valt helemaal niet op aardige, lieve mannen met kindertjes en een eensgezinswoning in een vinexwijk. Tatjana wil gewoon een leuke vent met een kast van een huis en een dikke bankrekening en geef haar eens ongelijk. Dat dat geen blijverdjes zijn, is onbelangrijk. Dan maak je volgend jaar gewoon weer een seizoen ‘Wie kiest Tatjana?’. ‘Boer zoekt Vrouw’ trekt tenslotte ook al jaren miljoenen kijkers.

Dus dat spreken we af? Jij zoekt leuke kerels uit voor Tatjana, want die taak is jou vast wel toevertrouwd en dan kan ik gewoon leuke stukjes blijven schrijven!

Deze column is eerder gepubliceerd op Banger Sisters

Ziels Gezond - Annemarie Postma (recensie)

Ziels Gezond
In Ziels Gezond geeft Annemarie haar spirituele kijk op gezondheid, ziekte, lichamelijke beperkingen en gewichtsproblemen. Gezond en slank zijn lijkt een voorwaarde voor geluk, liefde en succes.Als ons lichaam niet langer aan deze voorwaarden voldoet, zijn we teleurgesteld en boos. Annemarie wil de verstoorde band tussen lichaam en geest herstellen en ons leren ziekte niet langer te zien als een beperking, maar juist een teken van spirituele kracht. Het is een kans om ons denken te genezen en innerlijk vrij te worden. Uitdagingen geven aan dat onze ziel klaar is voor groei.
>
Uit Ziels Gezond:
‘....word ik slachtoffer, ga ik nu mijn omgeving manipuleren en zet ik het leven op de handrem? Of zie ik mijn ziekte of beperking als een uitnodiging om mijzelf op een dieper niveau te ontmoeten en tot meer bewustzijn te komen?’

De oude worden, of juist nieuw worden?
Anders dan in Ziels Eigenwijs is er in Ziels Gezond ruimte voor ervaringen van diverse mensen die openhartig vertellen over de uitdaging die zij tegenkwamen in hun leven en hoe zij hebben leren omgaan met de boodschap die hun lichaam duidelijk voor hen had.

Uit Ziels Gezond:
‘Het gaat er in wezen natuurlijk niet om dat je zo snel mogelijk je ‘oude leven’ weer oppakt, maar dat je leert nieuwe keuzes te maken. Keuzes die jouw lichaam en ziel recht doen.'

Onze gezondheid is een zielsopdracht
Annemarie eindigt haar boek met woorden van hoop. Hoop dat men na het lezen van haar boek ziekte en tegenslag kan zien als keerpunt en een kans om je werkelijke zelf echt en intens te ontmoeten. Als je je ziekte als zielopdracht gaat zien, als uiting van het verlangen van de ziel, dán begint je leven te veranderen en word je heel en compleet mens.

Wat vond ik van het boek?
Nadat ik eerder met veel plezier Ziels Eigenwijs had gelezen, begon ik vol verwachting aan Ziels Gezond. Toen ik zelf drie jaar geleden van de ene op de andere dag werd getroffen door reuma, begreep ik vrijwel direct dat dit mijn ‘wake up-call’ was en een kans om mijn dromen waar te maken. Hoewel ik uiteraard last heb van lichamelijk beperkingen, wegen deze niet op tegen de voldoening die ik uit mijn ‘nieuwe leven’ haal. Het ziek worden was voor mij een teken dat ik een andere weg in moest slaan, mijn ‘zielsopdracht’. In mijn omgeving stuit ik vaak op onbegrip, men vindt mijn houding ‘laconiek’ of men denkt dat ik mijn ziekte niet wil accepteren. De reumatologe heeft me zelfs doorverwezen naar een psycholoog. Je móet je blijkbaar continue bewust zijn van je eigen beperkingen, waardoor je alleen maar in een neerwaartse spiraal terecht komt.

Annemarie Postma rekent af met deze denkbeelden. Iemand met een handicap, chronische ziekte of overgewicht kan wel degelijk ‘ziels gezond’zijn. Een gezond en slank lichaam is geen garantie voor geluk. Wat heb je aan een perfect lijf als je niet weet hoe je gelukkig moet zijn? En andersom betekent het hebben van een lichamelijk beperking niet dat gelukkig en vervuld kunt zijn. ‘Gezond zijn heeft op de eerste plaats te maken met het hebben van een gezonde relatie met je ziel.’

Annemarie Postma heeft enthousiast haar medewerking toegezegd aan een interview met Banger Sisters. Houd onze site in de gaten voor dit, ongetwijfeld zeer interessante artikel!

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op Banger Sisters.

Ziels Eigenwijs - Annemarie Postma (recensie)

Wie is Annemarie Postma?
De meesten van ons kennen Annemarie Postma (1969) als ‘het fotomodel in de rolstoel’, maar ze is zoveel meer dan dat. Zo is zij schrijfster van diverse boeken, waaronder Ik hou van mij, Het lichaam is perfect en The deeper secret. Stuk voor stuk boeken waarin ze op haar eigen wijze omgaat met spiritualiteit en het accepteren van de dingen die het leven met zich mee brengt.
>
Ziels Eigenwijs
Wat is spiritualiteit en vooral: wat is het niet? Annemarie Postma rekent op haar eigen wijze af met de spirituele wanna be’s die de laatste tijd overal opduiken. Spiritualiteit heeft niets te maken met een wekelijks lesje yoga of het dragen van de juiste kleding. Spiritualiteit zit in jezelf en komt pas tot uiting wanneer je jezelf volledig hebt leren kennen en je leven eerlijk onder ogen bent gekomen. Annemarie gaat in op de zin en onzin van reïncarnatie en karma en de ware gedachte achter mediteren. Ook de maatschappelijke verantwoording wordt niet geschuwd. Annemarie haalt keihard uit naar de bio-industrie, de overcomsumptie en het gebrek aan respect voor dieren.

Uit ‘Ziels Eigenwijs’:
‘Wij zijn niet op aarde om spiritueel te worden; we zijn spirituele wezens die als taak hebben volledig mens te worden’

‘Ziels Eigenwijs’ is geen boek waar je een objectief oordeel over kunt vellen. Natuurlijk, Annemarie beheerst de kunst om op een luchtige, soms humoristische, maar bovenal indringende wijze de lezer mee te nemen in haar eigen zoektocht naar spiritualiteit en de acceptatie van lichaam en geest. Maar daarmee doe ik Annemarie en haar boek tekort. Met ‘Ziels Eigenwijs’ worden deuren in je hoofd én hart opengezet en het zet je aan tot denken. Over jezelf en je omgeving. Annemarie geeft in eerdere interviews zelf al aan dat ‘Ziels Eigenwijs’ geen boek is dat je in één keer uit zult lezen. De door haar aangedragen onderwerpen komen zó bij je binnen dat je het boek af en toe even weg moet leggen om dát wat je hebt gelezen een plek te kunnen geven. ‘Ziels Eigenwijs’ is een aanrader voor een ieder die een nuchtere kijk heeft op spiritualiteit en wil leren dit in het dagelijks leven toe te passen.

Deze recensie is tevens gepubliceerd op Banger Sisters

In de schaduw van Arie Boomsma

Kijk, ik kan best een heel lang stuk schrijven over mijn eerste tv-optreden. Dat ik was uitgenodigd en door een visagiste opgemaakt zou worden. En dat ik op de eerste rij zou zitten en misschien zelfs iets mocht zeggen en daarom mijn hele familie en kennissenkring had opgetrommeld om te kijken. Dat ik vóór en na de opname als V.I.P ben behandeld en in de artiestenfoyer hapjes en drankjes geserveerd kreeg. Maar dat ik, toen het erop aankwam, blij mocht zijn dat ik uberhaupt nog een lege stoel kon vinden en ik vervolgens 2 dagen ben ondergedoken omdat iedereen me uitlachte omdat ik als publiek nog beter in beeld zou zijn gekomen.

Maar...dat ga ik niet doen. Want soms zegt een foto meer dan 1000 woorden!

And God created Arie...

Deel twee uit de soap 'Wie kiest Tatjana?' (recensie)

Na de teleurstellende aflevering van vorige week zat ik deze vrijdag strijdvaardig klaar voor een nieuwe aflevering van 'Wie kiest Tatjana?'. Tot mijn grote verbazing was er dit keer voor een hele andere aanpak gekozen. Werden de heren en huizen eerst tot op het bot afgekraakt, dit keer had Tat duidelijk de opdracht gekregen wat positiever op de mannen en hun omgeving te reageren.
>
De eerste date van Tatjana is Leon. Klein, maar fijn en Tatjana is duidelijk van hem gecharmeerd. Hoewel Leon op een soort van studentenkamer blijkt te wonen, waardoor Tatjana in eerste instantie bij de buurvrouw aanklopt, blijft ze lachen en er komt geen onvertogen woord over haar lippen. Wanneer ze door alle kledingrekken heen uiteindelijk de zit-/slaapkamer van Leon betreedt, stuit ze direct op zijn bed en vond ze vorige week een normale eengezinswoning triest en van weinig luxe getuigen, het piepkleine kamertje van Leon wordt bestempeld als 'schattig' en 'lief'.

Ik krijg bijna een wegtrekker van alle positiviteit en mompel: "afkraken, kreng!" en zie, ik word op mijn wenken bediend. Want dan is het de beurt aan Robert en hij blijkt weinig voorbereiding te hebben getroffen voor zijn date met Tatjana. Doelloos slenteren ze door de stad, met als enige hoogtepunt paparazzo Edwin Smulders, die de twee vereeuwigd voor zijn roddelblad. Na het zoveelste kopje koffie wil Robert wederom wandelen. Tatjana begint al wat chagrijniger te kijken en roept vertwijfeld: "nog meer wandelen, daar kom ik niet voor!". Wanneer Robert voorstelt naar zijn huis te gaan heeft Tat een beter idee: "jij naar jouw huis en ik naar het mijne!". Net als je denkt dat dit het is, weet Robert haar toch over te halen met hem mee te gaan en bij hem thuis aangekomen, wacht er een verrassing: Robert heeft masseurs ingehuurd. Tatjana is wel toe aan een beetje ontspanning en laat zich van haar beste kant zien: zonder kleren. Maar alle goede bedoelingen ten spijt, wanneer Tatjana meldt dat ze liever de avond eindigt met de masseur in plaats van Robert weet je: dit gaat hem niet worden.

Maar het kan nog erger. De derde en laatste kandidaat van deze week is William. William is het type 'foute man'. Bij de selectiegesprekken geeft hij manager René Ros een peperdure ketting ("voor Tatjana, hoor") en meldt direct dat hij zeker weet dat Tatjana hem zal kiezen. Wij kijksters zijn gelijk op onze quivive: zoveel zelfverzekerdheid, daar houden wij vrouwen niet van.

Het huis van William is een plaatje, maar het is erg jammer dat hij de foto's van zijn exen pontificaal in de woonkamer heeft staan. Maar nog erger is dat William van alles 'voelt' en dat hij ervan overtuigd is dat Tatjana dezelfde vibes heeft. Wat hij als spirualiteit verwoord, noemen wij gewoon 'geiligheid' . We voelen oprecht mee met Tatjana die wanhopig stapels kussens tussen haar en haar belager opwerpt.

Even lijkt het erop dat Tat onder de indruk is van de mooie auto waarin William haar meeneemt, maar al gauw blijkt dit een illusie te zijn, want ook in de auto wordt de wanna be-lover op afstand gehouden met, jawel, kussens. Ook de ingehuurde topchef valt niet in de smaak en wordt afgeserveerd, want de diva blijkt de voorkeur te geven aan een shoarmaschotel. Het aantal tweets stijgt tot ongekende hoogte en de hilariteit is niet van de lucht. Maar de klapper komt pas wanneer William zijn date verrast met een cadeau: een sexy zwart jurkje en killer heels. Ik val bijna van de bank van het lachen. Tatjana is echter not amused en roept vertwijfeld uit: "ik ben je escortdame niet!" Zelfs het door William aangetrokken T-shirt met de tekst 'waiting for a girl like you' helpt niet meer en wanneer hij meldt dat hij zelf het toetje is, heeft Tatjana nog maar een oplossing: daar zijn ze weer, de kussens!


Er lijkt deze week geen twijfel te bestaan welke mannen er níet zullen worden gekozen. Toch brengt Tatjana me nog even in verwarring wanneer ze aangeeft dat ze een klik had met William en Robert als eerste wegstuurt. Het zal toch niet? Maar gelukkig blijkt ook dit waarschijnlijk een gevolg van de nieuwe aanpak, want Leon gaat door naar de volgende ronde.

Waarschijnlijk heeft Peter van der Vorst mijn vorige column gelezen en eieren voor zijn geld gekozen. Want deze aflevering voldeed precies aan de verwachtingen die ik in eerste instantie van het programma had. Tatjana was zoals we Tatjana graag zien: sexy, sympathiek en een beetje dom en naief. Wij willen ons helemaal niet ergeren aan Tat, we willen ons ergeren aan de mannen die zich in allerlei bochten wringen om met de sexbom in bed te kunnen belanden en zich daarmee onsterfelijk belachelijk maken. Ik zeg: "Peter, mission accomplished"!