Beste Peter,
De laatste weken heb ik columns geschreven over het door jouw geproduceerde programma ‘Wie is Tatjana?’. De eerste twee afleveringen gaven genoeg stof om over te schrijven. Zo had je in aflevering één bedacht Tatjana als een ontevreden, verwend kreng neer te zetten. Wat een commotie bracht dat te weeg! Op Twitter gonste het van de verontwaardigde berichten; zo kenden wij Tatjana niet en bovenal: wij geloofden er niets van dat onze Tat zo’n secreet kon zijn! In de tweede aflevering was duidelijk voor een andere aanpak gekozen en zagen wij Tatjana zoals we haar kennen; lief, naief en een tikkeltje dom. En waren de heren in aflevering één nog goedwillende mannen, nu kregen we te maken met foute mannen en konden we ons vereenzelvigen met onze Diva, die zich in allerlei bochten moest wringen om niet ter plekke te worden aangerand. Het was smullen, die tweede aflevering en dan vooral van Willem Vat, de personificatie van de 'foute man'.
>
Maar toen ging het mis. In de derde aflevering waren de heren én Tatjana dodelijk saai. Hoewel je van haar gezicht kon aflezen dat ze het liefst de huizen én de heren een veeg uit de pan wilde geven, bleef Tatjana lief lachen en alles als ‘leuk’ en ‘schattig’ bestempelen. Met veel moeite kon ik er nog een artikel uit persen, maar de interesse van de lezer was weg en bleef weg. Tja, de uitzending was saai en dus was mijn column saai.
Maar wie A zegt, moet ook B zeggen, dus zat ik afgelopen vrijdag weer klaar met met mijn laptop. Maar wat gebeurt er? We zien Tatjana die zich de hele uitzending opstelt als een giechelend schoolmeisje. Een bijna 50-jarige vrouw die kirrend en chocolade-etend door het beeld dartelt. Die zich overduidelijk groen en geel ergert aan haar dates en haar afschuw over de zoveelste man-met-kinderen nauwelijks kan verhullen. “Dat dacht ik al”, zegt ze met een verwrongen blik, “deze heeft óók kinderen”. En je kunt je het gesprek met de moeder, vriendin en ex-minnaar/manager al voorstellen. “Hoe kunnen jullie nu steeds mannen met kleine huizen en kinderen voor me uitzoeken’, hoor je haar al tieren, “jullie horen toch te weten waar ik op val?”
Maar dat moet je er zelf bijdenken, want ze zegt het niet. Ze blijft glimlachen en zelfs wanneer ze wordt geconfronteerd met een mediageile glijer die zijn deelname aan het programma duidelijk gebruikt om zijn brillenwinkel en galery te promoten, zit ze de date gelaten uit. Achteraf wil ze haar gal wel spuwen, maar wij wachten op het moment dat ze ter plekke haar date van repliek dient. Of nog beter, dat ze halverwege de date gewoon zegt: “Hoor eens, je bent vast een fijne vent, maar dit wordt niks. Dus succes met je verdere zoektocht, ik ga lekker naar huis, in mijn joggingpak voor de tv hangen met een zak chips”.
Dát is wat de gemiddelde vrouw zou doen en dat is ook wat we van Tatjana verwachten.
Dus, beste Peter, ik stel voor dat je de laatste twee afleveringen Tatjana gewoon zichzelf laat zijn. Dat ze mag zeggen wat ze denkt en mag opstappen wanneer ze in het eerste halfuur al weet dat ze toch niet gelukkig zal worden in die doorzonwoning in Almere. En als ik je nog een advies mag geven: zoek jíj eens drie leuke kerels voor haar uit. Het is ondertussen wel duidelijk dat de selectiecommissie, bestaande uit mensen die haar goed zouden moeten kennen, voornamelijk mannen uitkiest waarvan zij zouden willen dat Tatjana erop valt. Maar oh, wat slaan ze de plank steeds mis! Tatjana valt helemaal niet op aardige, lieve mannen met kindertjes en een eensgezinswoning in een vinexwijk. Tatjana wil gewoon een leuke vent met een kast van een huis en een dikke bankrekening en geef haar eens ongelijk. Dat dat geen blijverdjes zijn, is onbelangrijk. Dan maak je volgend jaar gewoon weer een seizoen ‘Wie kiest Tatjana?’. ‘Boer zoekt Vrouw’ trekt tenslotte ook al jaren miljoenen kijkers.
Dus dat spreken we af? Jij zoekt leuke kerels uit voor Tatjana, want die taak is jou vast wel toevertrouwd en dan kan ik gewoon leuke stukjes blijven schrijven!
Deze column is eerder gepubliceerd op
Banger Sisters
